Ömer KARA

Sevgili Dostlar!

Geleceğimiz olan çocuklarımızın tatlı telaşı başladı.

Millî Eğitim Bakanlığına bağlı ilk ve ortaöğretim kurumlarında

Yaklaşık 20 milyon öğrenci ve 1,2 milyona yakın öğretmen için

2024-2025 eğitim öğretim yılı açıldı.

Çocuğunun elinden tutan tüm zorlu koşullara rağmen okulun yolunu tuttu...

Yeni başlayanlar için heyecanlı anlar, heyecanlı dakikalar.

Okulun bahçesinde sıralanan çocuklarımızın sınıf listeleri okunuyor, tek tek...

5 A sınıfı diye başlıyor ilk anonslar.

... El Murad, ... El Zehra, ... El Hassan.

Neredeyse her sınıfın ilk on beş öğrencisi yabancı, büyük ihtimalle de Suriyeli.

O sınıfta Türkçe dersi nasıl işlenecek, Matematik nasıl anlatılacak?

Çocukların durumu, psikolojisi nasıl normalleşecek bilinmez.

Aklıma hemen bir zamanların Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun sözleri geliverdi.

Suriyeli göç dalgası yeni başladığı dönemlerde, Suriye topraklarında güvenli bölgeler oluşturup konteynır şehirler kuralım, bu gelecek olan mültecileri oralarda eğitelim dediğimiz dönemler işte.

Ahmet Davutoğlu bu çağrılara;

“Kadim Medeniyetler Ensar Muhacir mantığı ile kendi potasında eritir” demişti.

Gerçekten de Kadim Medeniyetler kendi potasında eritmeye başladı...

Okulda... Sokakta... Markette... Ticarette...

Apartmanda... Trafikte... Hastanede... Fabrikalarda...

Suriyeliler çoğunlukta olmak üzere, yabancı istilasına uğramışçasına

İşgal ediliyor diyenlere artık söz söylemiyorum kendi adıma, çünkü çok haklılar!

Ülkenin neredeyse tamamında durum, tablo bu yönde.

Ahmet Davutoğlu’nun kulaklarını çınlatalım istedim.

Neyse biz konumuza yeni modellenen eğitimimize dönelim.

Millî Eğitim Bakanlığımız eğitim sistemimizi ‘MAARİF MODEL’e çevirdi.

Fikirler alındı, danışma kurulları yapıldı, görüşler tamamlandı ve yeni sistem oldu da bitti maşallah...

Bu konu meclisten geçerken,

Muhalefet elbette yanlış diye çaba gösterdi cılız bir sesle.

Sonuç?

Nur topu gibi eğitim sistemimiz oluverdi.

Eğitimin önündeki tüm engeller kalktı gibi algılatıldı sokaktaki vatandaşa.

Bir nesil okuyup, neticesi alındığında anlayacağız hanyayı da Konya’yı da...

Okul bahçelerinde ailelerin kayıt konusunda alınan paraları,

Özel sınıflar için alınanları duymamazlıktan geliyoruz.

Çünkü, bu okulların temizlik için, güvenlik için, tamir tadilat için bütçe gerekiyor.

Milli Eğitim yeterli bütçe ayırıp vermezse, çözümü okul yöneticileri bulmak zorunda!

Kayıt için ver para...

Özel sınıf için ver para...

Onun için, şunun için, bunun için ver para diye velilere gidecek...

Öyle de olmuş velilerin anlatımlarına göre.

İmam Hatip Okullarına, Normal Okullara kayıt ücreti,

Pardon yanlış ifade olmasın velilerin gönüllü bağış miktarı öğrenci başı beş bin liralara ulaşmış.

Parası olmayan ne yapacak derseniz,

Okullardaki ‘para vermeyeni kayıt yapmam’ diyen müdürlere, yöneticilere sormak lazım!

Veli ne yapsın, çaresiz kabullenmiş boğazından kısacak, gıdasından kısacak

Ve borca derde tık diye ödeyen ödeyene...

Okullar ne yapsın ihtiyaçlar için gökten zembille para gelmeyeceğine göre

Yöneticiler çare aramışlar ve bulmuşlar.

Okulları düşünmeye ne hacet var;

Millî Eğitim Bakanlığımız sağ olsunlar, eğitim modelimizi değiştirdi yetmez mi?

Tuzu kurular için sorun yok, Özel Okullar var olsun...

Siyasiler için sorun yok, yabancı kolejler var olsun...

Sade vatandaş için sorun çok! Seve seve bağışta yarışacaklar! Çocukları için, gelecekleri için...

Eğitimde eşitlik ilkesi, birçok ilkede olduğu gibi tozlu raflarda yerini alalı epeyce zaman oldu.

Ne diyelim; “Maarif modeli bırak, marifete bak!”